KÂİNATIN İNSANA ÇAĞRISI

E-Posta Gönder

KÂİNATIN İNSANA ÇAĞRISI

“RABBİNE GEL, KENDİNE GEL”

Ey insan! Bak etrafındaki eksiksiz güzelliğe… Mükemmel bir düzen var evrende… Güneş, hiç aksatmadan her gün doğuyor, mevsimler birbirini izliyor… Geceyi, ay ve yıldızlar süslüyor… Yemyeşil ağaçlar ve bitkiler, masmavi gökler ve göklerin rengine bürünen denizler, göklere yükselen dağlar, vadiler, ovalar ve uzay boşluğunda uçuşan kuşlar, hayat telaşında koşuşturan insanlar ve insanların emrine amade hayvanlar… Tabii nimetleri, hiçbir ücret ödemeden yaşıyor insanlar…

Bir resim tablosunu düşünün ki, o tabloda bütün kevni harikalar var… Resim tablosuna bu tabi güzellikleri yansıtmaya çalışır ressamlar ve bu tasviri yansıtmakla sanat yapmış olurlar… Yaratılmış harika evrenin bir bölümünü, resim tablosuna yansıtmanın gururu içinde olur sanatçı ressamlar… Nice güzelliklerle donatılmış kâinatın, tabloya yansıtılması üzerinden ün yaparlar, şöhret olurlar…

Tabloda gördüğüne hayran kalan ve o tabloyu evinin en güzel köşesine asabilmek için kesenin ağzını açmaktan çekinmeyen insan! Uyan! Her gün kirlettiğin, dengesini bitirdiğin, hiç önemsemediğin, yanından geçip gittiğin, dikkat etmediğin kâinatın, sadece bir parçasının resmedilmiş halidir hayran kaldığın tablolar… Unutma! Kâinat, ilahi sanat tablosudur ve bu tabloda göremediğimiz, sayamadığımız daha nice güzellikler bulunmaktadır…

Kâinatın doğal manzaraları, tablolaşınca kıymete biner… Doğal manzaraların bulunduğu bir alana kurulmuş otellerin dağ, orman ve deniz manzaralı oda ücretleri ile bu manzaraların bulunmadığı aynı otelin oda ücretleri arasında fiyat farkı koyar otel işletmecileri… Birkaç gün konaklayacağımız bir otel odasında Rabbin yarattığı manzaraları seyretmek için dahi daha fazla para vermek gerekmekte, Allah’ın hiçbir ücret istemeden verdiği nimetlerin sadece seyredilmeleri için farklı ücret tarifeleri uygulanmaktadır… İnsan katında manzarası güzel olan her yer değere biner…

Ey insan! Bir ömür sürdüğün sanat harikası bu kâinatta hiçbir ücret ödemeden yaşamakta ve doğanın nimetlerinden faydalanmaktasın… Ölüm gelinceye kadar dünya misafirisin ve kâinat sofrasından yemektesin… Cimrilik etmediğin sürece sana cömert davranan kâinatın güzelliği karşısında hala Allah’a secde etmekten kaçınmakta ve insanı hayran bırakan mükemmel yaratılışın, hiç aksamadan işleyen düzenin rabbini takdir etmemektesin… Oldukça nankör ve zalimcesin…

Ey İnsan! Yaşadığın hayata kıymakta ve kâinatın dengesini bozma konusunda ustalaşmaktasın… Miras aldığın, misafir kalacağın ve miras bırakacağın dünyanın geçiciliğini görmemektesin… Her gün bir başka fesat işlemektesin… Daha çok kazanma hırsı ile doğanın doğasını değiştirmektesin… Kıyameti kopartacak büyük buluşların, bozulmaların peşindesin… Her yıl dünyanın değişik yerlerinde yaşanan doğa felaketlerin bir gün seni de bulacağını hiç düşünmemektesin…

Ey İnsan! Dünya nimetlerini var eden rabbin ahiret âleminde daha güzellerini yaratacağını bilmelisin… Kâinatta gördüğün güzellikleri, Kur’an’da cennet hayatı bağlamında zikredilen ayetlerin gerçekleşeceğinin bir delili olarak görmelisin… Kâinattaki cezp edici güzelliğin bir ahiret provası olduğunu idrak etmelisin… Kâinatta güzellikler kadar, sendeki “güzeli görme ve değerlendirme kabiliyetinin” varlığına şükretmelisin…

Maalesef, insan, göz önünde olanı görmez… Bunun için Allah, Kur’an’ın birçok yerinde doğal olaylara, tabiattaki uyuma, yaratılan güzelliklere dikkat çeker ve kâinatın temel parçalarına; semaya, güneşe, aya, yıldıza, ağaca, zamana vs. şeylere yemin eder… Yemin, muhatapların dikkatini çekmek ve kendisine yemin edilen şeyin önemi belirtmek için yapılır… Olağanüstü olaylara şartlanan insan, maalesef yanı başında gelişen, yaşadığı evrende her gün gerçekleşen doğa olaylarının olağanüstü uyumunu görmemektedir…

Her gün aynı saatte uyanamayan insanın, cansız bir varlık olan güneşin, her gün belli aralıklarla doğup- batmasına şaşırması gerekmiyor mu? İnsanın, güneşi ve tüm evreni belli bir sistematiğe göre yaratan Allah’ın gücünü ve kudretini görüp secdeye kapanması gerekmiyor mu? Allah’ın Kur’an’da insana verdiği nimetleri hatırlatması, kula minnet için değil, cinnet geçirmekte olan insanı kendine getirtmek içindir…

Allah, “Göklerin ve yerin yaratılışında, gece ve gündüzün oluşumunda, kavrayış sahipleri (kendini bilen, özünden kopmamışlar) için dikkate alınacak hususlar vardır”(Al’i- İmran,190) ayetinde insanı yaratılmış kevni ayetler üzerinde düşünmeye davet etmektedir… İlahi mülkün konu edildiği Mülk süresinin: “Yaratılan her şeye bir bak! Herhangi bir eksiklik ya da fazlalık görebilecek misin? Bir değil bin bak… Allah’ın yaratmasında ne eksiklik ne fazlalık göremezsin…” ayetinde ise yarattığı evrenin mükemmelliğini insanın sorgulayıcılığına arz etmektedir…

Ey insan! Kâinatın uyumlu düzenini yaratan Allah, senin uyumunu ve sana uyanı bilmektedir… “Yaratan bilmez mi?” Ayeti, yaratılanın en iyi şekilde yaratan tarafından bilindiğini göstermektedir… Kâinat, yaratanın çizdiği seyri izlemektedir… Kâinattaki işleyişin mükemmelliği yaratanın mükemmelliğidir… İlahi yasaları uygulayan kâinat gibi sende yaratan rabbine uymalısın… Gördüğün mükemmelliklerin sanatkârına koşmalısın… Allah’ın yolundan sapmak sureti ile insanın kâinatla olan iletişimini bozmamalısın… Kevni ayetleri dile getiren ayetlerin çağrısını duymalısın:

“RABBİNE GEL, KENDİNE GEL…”

31.07.2013