İKİ KAPILI DÜNYA

E-Posta Gönder

Sokakta öğretmencilik oyunu oynuyordu çocuklar… Biri öğretmen, diğerleri öğrenci olmuştu… Yapay bir okul yapmışlar… Müdürlüğe bir arkadaşlarını oturtmuşlar… Hoşuma gitti, izlemeye daldım… Bir an bir sesle irkildim… “Ahmet eve gel”… Öğretmen misyonunu oyunda icra eden Ahmet eve gitmeli idi… Anne seslenmeye devam etti: “Hadi Ahmet oyun bitti”… Ahmet, koşa koşa eve gitti… Arkadaşları mecburen başka birini öğretmen yaptılar ve oyunlarına devam ettiler…

O anda aklıma bir ayet geldi… Ve “doğru söyledin rabbim” dedim içimden… “Dünya hayatı bir oyun ve oyalanma yeridir”… Ahmet geldi aklıma… Daha bir dakika öncesine kadar öğretmendi… Annesi çağırdı, öğretmenlik misyonu bitti, gerçek hayata döndü… İşte dünya hayatı da bir oyun ve oyalanma yeridir… Asıl meskenimiz ahirettir…

Dünyada ki mal, makam, çevre vs. hepsi geçici… Ölüm meleği gelince “hadi eve gel, oyun bitti” denecek… Herkes istekli, isteksiz ahirete yürüyecek… “Akıllı kişi ölüm sonrası için hazırlık yapandır” diyen peygamberimizin: “Dünyada garip bir yolcu gibi ol” sözünü unutmamalıyız… Sonu meçhule giden bir yolda olmadığımız halde maalesef doğru bir gidişatın içinde değiliz…

Ölüm bu hayatın gerçeği… Bu gerçeği hiçbir şey değiştiremez… Her can muhakkak ölümü tadacak… Zengin fakir, yaşlı genç, kadın erkek, köle efendi, akıllı deli, kâfir ve mu’min herkes ölüm kanununa tabi olacak…

Öleceğimiz saat belli olsaydı, bize şu gün şu saatte dünyayı terk edeceksin denilecek olsaydı ne yapardık? Bu hayatı nasıl yaşardık? Kalan dakikalarımızı nasıl değerlendirirdik? Hep eğlenir miydik? Gülmeyi başarabilir miydik? Allah’ın ölüm saatini bizden gizlemesi bir nimet değil mi? Yüzümüzü güldüren bu değil mi?

Ölüm gelecek… Acıları da sevinçleri de biçecek… Ölüm gelince iyiye iyi son, kötüye kötü son görünecek… Ölüm, dünya hayatının son sayfası, ahiret hayatının ise ilk sayfasıdır… Hayatın iki kapısı var ilk kapsı doğum diğer kapısı ise ölümdür… Ölüme giden yolda doğru bir yaşam yaşayıp yaşamadığımızı sorgulamamız gerekmektedir…

“Nereye bu gidiş?” sorusu Kur’an’ın sorusudur ve “adresin belli mi?” demektir...

Bir şehre gittiğimizde nasıl ki adres önemli ise hayat şehrinde de adres önemlidir... “Adresim cennet, adresim cehennem, adresim rahatlık, adresim para vs.” söylemeli her insan adresini... Adresi yanlış olanın menzili firak (menzilinden ayrı kalmak) olur... Şimdi bizim , “adres cennet, istikamet cehennem”... “Şeytandan Allah’a sığınırız ama Allah’tan şeytana kaçarız”... Böyle garip bir durumun içindeyiz maalesef… Dünyası için ukbasını (ahretini) yakanın vay haline!!!

Bir dükkânımızın gelir ve giderini takip için defterler tutulur, muhasebeciye başvurulur…

Ya kulluk yolunda doğru ve dengeli bir muhasebe için ne yapıyoruz?

Her gün para hesabını yaptığımız gibi “amel muhasebesini” yapabiliyor muyuz?

Bir baba çocuklarının geleceği için yıllar öncesinden hesaplar yapar, çalışır, çabalar, bankalarda hesaplar açar… Gerçekten merak ediyorum “cennet hesabı” açtınız mı? Cennet hesabınızda ne kadar amel birikti? Dünyasını cennete çevirmeye çalışanlar, ahiret cennetini unutanlar! Hâkimler hâkiminin hesabını unutmasınlar…

Dünya hesabına takılıp ahiret hesabını es geçenler, cinnet içindedirler…

Unutma!

“İnsanın gerisinde baki kalan sadece Salih amellerdir…” der Kur’an… Hesaba çekilmeden önce hesabını iyi yap… Cennet hesabını Salih amellerle donat…

07. 06. 2016