DİNDEN ÇIKMANIN CEZASI ÖLÜM DEĞİLDİR

E-Posta Gönder

DİNDEN ÇIKMANIN CEZASI ÖLÜM DEĞİLDİR

İslam, “Dine inanma konusunda zorlama yoktur”(Bakara,256) ayeti ile tüm insanlığa inanç hürriyeti tanımış ve din konusunda insanların zorlanmamaları gerektiğini vurgulamıştır… Kur’an, kendisini “insanlığa uyarı” diye tanıtmış ve Allah’ın elçisi Hz. Muhammed için, insanlık üzerinde “musaytir” yani “zorlayıcı, dayatmacı” olmadığı nitelemesinde bulunmuştur…

Kur’an; hidayetin, bir dilek işi değil, bir istek ve arayış işi olduğunu belirtmiş ve hidayet arzusunu arayışa çevirenlerin ilahi meşiette kabul göreceklerini beyan etmiştir… Dolayısı ile zannedildiği gibi Hidayet, nasip işi değil, istek, arayış ve azim işidir…

Allah resulü, ilahi buyruk gereği, Mekke müşriklerine “sizin dininiz size benim dinim bana” diyerek meydan okumuş ve güçlü konuma geldiği Medine döneminde de insanları inanmaya zorlamayarak kıyamet gününe kadar geçerli olan “inanç hürriyetini” uygulamıştır.

Dinden dönme konusunda da Kur’an, cehennem azabı dışında hiçbir cezadan bahsetmemektedir. “Dinden çıkma” konusu, “dine girme” konusu ile aynı tutulmalı ve “dine inanma konusunda zorlama yoktur ayeti”, dinden çıkma konusuna da teşmil edilmelidir… Çünkü ayet her iki durumu da içine almaktadır… Aksi takdir de din içinde nifak hareketleri baş gösterecektir, inananların safında kırılmalar yaşanacaktır…

Birçok senedi bulunan “Dinini değiştireni öldürün” hadisinin lâfzî anlamının Kur’an ile çeliştiğini söyleyebiliriz… “Kur’an’ı. insanlığa duyursun” diye gönderilen elçinin, Kur’an’a ters sözler buyurması kabul edilir değildir… Kur’an’a ters gibi gelen hadislerin, önce anlam dünyasında yoğrulması, sahih ve sarih kriterlere tabi tutulması ve tarihin şartları içinde değerlendirilmesi gerekmektedir… İnsan hayatını konu alan din hakkında, sathi bilgilere dayanarak yerli yersiz konuşmak cahiliye bataklığına sürüklenmektir…

Kanaatimce söz konusu hadis; “Medine döneminde din değiştirip, küfür safına geçen kimselerin, din değiştirdikleri için değil, dinle savaştıkları için öldürülmelerini “söylemektedir… Zira Mürtedlerin, din değiştirmeleri ile dinden gelen kardeşlik hukuku bitmekte ve iman edenlere karşı, savaşmaları durumunda “savaş hukuku” devreye girecektir...

Dolayısı ile Allah resulünün bu sözü, Medine döneminde sahabelere; “savaşta gördükleri eski din kardeşlerine nasıl muamelede bulunmaları gerektiği bilgisini” vermektedir… Yani; “din değiştirip size silah doğrultanları kardeş bilmeyin” mesajını vermektedir…

Hanefi Ulemasının, din değiştiren kadının savaşçı olmadığı gerekçesi ile öldürülmemesi yönünde fetva vermiş olmaları da belirttiğimiz sebepten dolayı olmalıdır… Hadislerin büyük çoğunluğunun, va’zedildikleri bağlamları ile rivayet edilmemiş olmaları, eksik rivayet edilmiş olma ihtimali ve hangi durum ve şartta söylendiğinin bilinmemesi, bizleri hadisleri yorumlama yoluna götürmektedir... Aksi takdirde, Kur’an ve hadis çatışması kaçınılmaz olur…

İnsanların, “doğuştan getirdikleri inanç hürriyeti” gibi bir hakkın, ahad bir habere istinaden yok sayılması ve “insan hayatına, yeter delile dayanmadan kast edilmesi” İslam’ın kabul ettiği bir tutum ve davranış değildir… İnsan hayatına önem veren ve her düzenlemesi ile insan hayatını korumaya alan bir dinin, insan kanını ucuza akıtması kabul edilir değildir…

Söz konusu hadisi hiçbir yoruma tabi tutmadan kabul ettiğimizde, dine girmeyenlerin, dine girip çıkanlardan daha avantajlı olduklarını söyleyebiliriz… İslam, insanlık dinidir ve insanlığın hayatını düzenlemek için gelmiştir… İnsanlık hayatını düzenleyen bir dinin müntesiplerine savaş açmak, ölmeleri için uğraş vermek, elbette ki ölüm gerektiren bir durumdur… İlgili hadiste, bu durumu ifade ediliyor olmalıdır…

Kur’an, insan hayatını hiçe sayıp, haksız yere insan öldürenin öldürülmesi gerektiğini söylemiştir… Din değiştirenin öldürülmesi konusu ise Kur’an’da değil, ahad haberlerde gelmiştir… Ahad haberler ise insan hayatı karşısında delil konumunda değerlendirilemez… “Size hayat verecek şeylere çağırdığında Allah ve resulüne icabet edin” çağrısını yapan bir dinin, İnsan hayatını din değiştirme sebebi ile bitirmesi, ne akli ne de nakli hiçbir esasa uymamaktadır…

İslam; getirdiği sistem ve çözümlerle yüreklere ve beyinlere tahakküm eder… Hiçbir şeyi zorlama ile kabul ettirmez… Eğer Allah dileseydi, “yeryüzündeki herkes iman ederdi”, ancak Allah, insanlara ve irade sahibi tüm varlıklara, inanç konusunda “ahiret sorgusuna” kadar serbestlik tanımıştır… Kur’an’a göre, dinden dönen mürtedin cezası, ahirete bırakılmalıdır…

Bu hadise göre hareket ettiğini iddia eden İslami bilinçten yoksun, kime ve neye hizmet ettikleri bilinmeyen, kimi radikal dini örgütlerin dinden çıktıklarına hükmettikleri kişileri öldürmeleri, toplu ölümler gerçekleştirmeleri Kur’an’ın asla kabul etmediği bir davranıştır…

Asrısaadette insanlığın üzerine şefkat bulutlarından rahmet yağmurunun yağmasını sağlayan bir dinin, merhametten yoksun, katı kalpli ve cahil müntesiplerinin olması herhalde İslam’ın ahlakı ile ahlaklanmamanın sonucudur…

Günümüz Müslümanlarının artık, İslam’ın, cahillere ve ahmaklara bırakılmayacak kadar yüce bir din olduğunu idrak etmeleri gerekiyor…

03.08.2013