- Ana Sayfa
- »
- ÂDEM’İN CENNETİ VE ŞEYTANIN CİNNETİ
ÂDEM’İN CENNETİ VE ŞEYTANIN CİNNETİ
Kurulu bir yeryüzü var, her şeyi tastamam, birini bekliyor… Kendinden birini, ona ihtiyaç duyan birini, toprağı tanıyan, toprağı seven birini... Yeryüzü, kendisiyle ünsiyet edecek insanı bekliyor… Toprakla ünsiyet etmeyen insan kalmayacaktı. Topraktan var olan, toprağa dönecek ve toprağa yönelecekti. Su ve topraktan var olan insan, su ve toprak üzer...ine bir medeniyet kuracaktı... Aynı insan, su ve toprak üzerinden medeniyetler yıkacak, insanlığından olacaktı.
Hazır yeryüzüne, bir insan gönderiliyordu: “Âdem” diye biri… Yok, olmaya mahkûm, ömrü sınırlı, ebedi olmayan, sonsuz olmayan, sonlu olan bir insan… Yeryüzüne halife olarak gelmiş, yeryüzünün imarı ve muhafazası için görevlendirilmiş, yerini haleflerine bırakacak biri…
Ve bir itiraz meleklerden “Biz senin emrine amade iken, neden biz değil de bir beşer yeryüzünde?’’ Sorgu güzel ama cevap daha da güzel: “Bilmediklerinizi bilirim”… Melekler yeryüzünde bozgunculuk yapacak, kan dökecek biri niye diye sorarlar, neden biz değil de o diye sorarlar, Allah’ta “Bilmedikleriniz var…”diyor. Nedir o meleklerin bilmedikleri? O ilahi emre amade melekler nereden bildiler yeryüzünde kan döküleceğini, ifsad olacağını? Çünkü Allah Âdem için halife kavramını kullanmıştı… Ve bu kavramda “ard arda gelme, birbirinin yerine geçme, iktidar olma” anlamları vardı… İnsan iktidar olmak için kan döküp, ifsat edici olabilecekti…
Allah’ın cevabında meleklerin bazı şeyleri bildikleri ama bu bilgilerin yanında bilmediklerinin de olduğunu anlıyoruz. Az bilgi ya da tümden noksan bir bilgi neticeye götürmez, götürse de yanlış yargıya götürür, onu anlıyoruz… Allah “Ben yeryüzünün ve göklerin bilinmeyenlerini bilirim” diyor. Demek ki bilinmeyen gerçekler var, her şey görünenle olmazmış, görünmeyene de bakılmalıymış, kararda acele edilmemeliymiş. Sadece görünenler gerçeğe iletmezmiş…
Melekler sustular… Allah konuşunca susmaları gerekiyordu zaten… Allah’ın sözü üzerine söz söylenemezdi… Allah demişse teslim olunacaktı… Allah demişse mutlaka doğru olacaktı… Çünkü Allah’ı yanlış yapmaktan münezzeh diye biliyorlardı…
Meleklerin bilmedikleri bir şey vardı; o da Allah’ın o beşerin öğretmeni olmasıydı. Allah ona öğretecek ve o öğrenecekti… O öğrendiğini yaşadıkça, ne ifsad ne de kan olacaktı… Kan ve ifsadın önüne, ilahi bilgi seddi çekilirse, beşer insan olacaktı… Beşer duyar, görür, koklar, dokunur, hisseder ama anlam veremez. İnsan ise gördüğünü, duyduğunu, kokladığını, hissettiğini, dokunduğunu anlamlandırır… İşte Allah öğretiyor Âdem’e isimleri, Âdem’e gerekli olan şeyleri, eşyaların ilmini, yeryüzünün yönetimini, neyi -nasıl anlamlandıracağını, neyi- nasıl yapacağını, yeryüzünde neden bulunacağını, gerçeğin bilgisine nasıl kavuşacağını öğretti… Öğretti ve eğitti…
Allah oldu insanlığın ilk öğretmeni, eğitmeni… İnsan olunca anlayan, anlamlandıran, iş başka artık… İş farklı çünkü melekler bilgiyi alırlar, almadıkları bilgiye ulaşamazlar ama insan öyle değil, ulaşamadığı bilgiye de ulaşır… İşte Allah’ın meleklere sorgusu “Haydi bu insan yeryüzünde kan dökecek, ifsad edici olacak biri ise bana bu isimleri bildirin”. Melekler bildiremediler, söyleyemediler çünkü var olan bilgileriyle o isimlere ulaşamazlardı… Bilgiyi işleyen insan o isimleri bir bir saydı… Orda melekler kabullerini söylediler…
İtirazlarını itirafa, ihtilâflarını ittifaka, kötümserliklerini umuda çevirdiler ve dediler “Biz ancak bize bildirdiğin kadarını biliriz, sen bilen, bildiğinin ne işe yarayacağını da bilen ve bilgisini yerli yerinde kullanansın… Yani sen hâkimsin, boşuna iş yapmazsın… Sen yaptın mı yerinde yaparsın, neden yaptığını da bilirsin…” Bilmemelerine mazeret uydurmadılar, bilmediklerini itiraf ettiler… Bilen biz değil, sensin dediler… Bilginin kaynağının Allah olduğunu itiraf ettiler…
Melekler bir beşer görünce anlamlandıramadılar, boş boş bakan, duyan ama anlamlandıramayan, konuşan ama ne konuştuğunu bilmeyen… Ne olacak böyle birinden? Yıkıp - dökmek, saçıp - savurmak, vurup - kırmak… Ama bilmedikleri şey bu beşer hep beşer kalmayacaktı, sadece mübaşeret etmeyecekti, aynı zamanda ünsiyet edecekti, nesi ettiğinde beşer olacak, kırıp dökecekti… Allah onu eğitecek, ona öğretecek ve onu insan edecekti… İşte bilmedikleri buydu… Yani melekler itirazlarında haklıydı ama bu haklılıkları parçacıydı, eksikti, tamamlanmamış bir sürecin ifadesiydi… Kararda acele edilmeyecekti… Demek ki meleklerde de acelecilik vardı… Beşer yeryüzünü bozacaktı ama insan yeryüzüyle ünsiyet edip yeryüzünü imar edecekti…
Melekler Âdem’in sadece beşerî yönünü görmüşlerdi, insan yönünü de görmeliydiler… İnsan olunca beşer, bilgiyi işler, bilgiyle ünsiyet eder, işte o zaman ilerleme kaydeder… Bilgiyi alır işlemezse, bilgiyle bilgilere ulaşmaya gayret etmezse, bilgiyi bir kenara bırakırsa, bilgiyi unutursa işte o zaman, bozguncu, işte o zaman kan döken olur, yani beşer olur. Beşer, arzularına göre hareket eden iken insan arzularına bilgi kancasını takandır… İnsan bilince değerlidir, bilgisini bilince, bilgisini eyleme geçirdiğinde değerlidir… Değilse meleklerin gözündeki müfsit kişidir…
İnsan bilgisiyle ünsiyet etmeli, bilgiyi işlemeli, bilgiyi eşyaya dokumalı, hayata bilgiyle anlam vermeli. Aynı Âdem’in yaptığı gibi… Allah’tan aldığı bilgiyi işledi, isimler öğretilince bir bir bildirdi ve Allah’ın haklılığı ortaya çıktı ve Allah dedi: “Demedim mi size ben yerin ve göklerin gaybını bilenim.”… Bilgi eşyaya hâkim olmaktır, eşyaya esir olmamaktır, tabiata köle kalmamaktır… Bilgi efendi olmaktır, kendini ve eşyayı tanımak, anlamlandırmak ve anlamlı kılmaktır… Bilgiyle ünsiyet eden değer üretir, bilgiyi nesi eden değer tüketir… Melekler ‘Yeryüzünde sadece bozgunculuk yapacak, kan dökecek biri mi?’ dediklerinde Allah ‘Hayır! Bilgiyi işleyen ve bilgiyle kendini işleyen, kendiyle eşyayı işleyen, eşyayı işlemekle yeryüzünü imar edecek biri’ diyordu… Yani insan beşerdi, topraktandı, sudandı, ruh üfürülmemişti… Üfürülen ruhla o beşer, insan oldu… O ruh ona canlılık veren, onu beşerîlikten insanîliğe çeviren şeydi… O ruh ilahi destekti… İrade idi…
Beden yönüyle beşer, ruh yönüyle insan olan Âdem, yani insan artık toprakla ünsiyet edip, toprağı işleyecek midesini doyuracak, bilgiyi işleyecek ruhunu doyuracak. Ruhunu doyurunca olgun olacak, ruhunu aç bırakınca cahil kalacak… Midesini aç bırakınca uysallaşacak, midesini doldurunca azacak… Ruh ve beden ikilisini dengelediğinde kendisinden zarar gelmeyecek… Ruh ve beden ikilisinin dengesini kaybedince kendisini de kaybedecek, kendini kaybedince zarar verici olacak…
İnsan toprak ve bilgi dengesini yakaladığında, toprak ve bilgiyi işleme tabi tutuğunda, insan olacak, değilse beşer olacak… Hep kıracak dökecek… Bilgiyle eşyaya efendi olan insan yeryüzünün imarı için önemlidir ve önemli olduğunu herkes kabul etmelidir… Bilmediklerini bilmeyenler, bilenin kıymetini bilmezler, bileni alt etmeye bakarlar. Bilmediğini bilenler ise bilenin kıymetini bilirler.
İşte onun için melekler secde ettiler, şeytan secde etmedi… Melekler bilen Allah’a teslim oldular, bilen Âdem’i takdir ettiler. Şeytan hâkim olan Allah’a teslim olmadı, Âdem’i takdir yerine tekdir etti… Allah’ın emrine benliği yere sermek, emre amade kılmak secde etmektir. Melekler bunu yaptılar ama şeytan benliğini yere sermedi, benliğini daha da dikti, benliğini bencilliğe çevirdi… Bencillikle yetinmedi, bencilliğin üstünlüğünü dile getirdi… Ve tüm yaratıklara bir ibret oldu… Bencilliğin ibreti, benliği Allah’a karşı dikmenin ibreti, bencilliğin üstünlüğünü öne sürmenin ibreti…
Şeytan hem bilmedi, bilen Allah’ı dinlemedi, bilen Âdem’i takdir etmedi, en önemlisi bilmediğini de bilmedi… Bilmediğini bilebilmenin önemli bir meziyet olduğunu anlayamadı... Yanlışa mazeret buldu ‘O toprak, ben ateş’ dedi ve ekledi ‘Ben ondan üstünüm…’ dedi. Hâlbuki Allah ‘Âdem’e secde edin’ derken Âdem sizden üstün dememişti. Şeytan bencilliğinden dolayı ilahi emri de yanlış anlamıştı, olayı tersine çevirmişti. Yeryüzüne layık olan kişinin Âdem olduğunu kabullenememişti, onu kendisinden üstün zannetmişti ve kendi içinde işi bitirmişti… Ezik bir benliği, bencilliğe çevirmiş ve kendini örtbas etmişti… Benlik aslına dönmek iken bencillik aslından uzaklaşmaktır. Bunu anlamak istememişti…
Bencillik insanı kendine yabancılaştırır, kendine yabancılaşan yabanîleşir, şeytanın yabanîliği gibi… Şeytan kendine yabancılaştı ve Rabbini dahi tanıyamadı… Hep kulluk ettiği ilâhı bir anda unuttu… Allah’ın hâkim sıfatını unuttu… Ateş topraktan üstün olsa kaç yazardı… Şeytan ateştendi toprağa ne ihtiyaç duyardı ki, ihtiyaçlarını karşılamak için toprağı işlemeye gerek duymazdı, toprağı işlemeyen toprağı imar edemez… Meleklerde öyle değil mi? Nurdan varlıklar; nereden ihtiyaç duyacaklar toprağa… Onlar anladılar Âdem’i ve toprağa ilgisini… Sustular, emre amade oldular.
Şeytan bilmedi, anlamadı, susmadı, yanıldı ama yanılgısını kabul etmedi… Hatasından dönebilirdi ama dönmedi. İleri gitti ve azdırıcı olmak istedi… Kendi hatasını kendinde değil Âdem’de gördü ve sadece Âdem’e değil Âdem’in tüm nesline yöneldi… Öfkenin peşinden koştu, öfkeyle yürüdü, öfkenin kulu oldu… Öfkeyle kudurdu ve yıkıp kırmak onun görevi oldu… Çünkü hep hatasını başkasına yıktı… Kendinde hata görmeyenler şeytan gibi azarlar…
Ve şeytan suçsuzları da suçladı, çünkü babaları suçluydu ve Âdem’in olan her şey suçluydu, herkes suçluydu… Şeytan battı balık, yan gider havasındaydı… Önü alınmaz bir yanlıştaydı… Hem öyle bir yanlış ki başı vardı sonu yoktu… Bencillik öfkeye, öfke nefrete, nefret kine, kin intikama dönüştü ve bu dönüşüm hiç durmadı… Benim rahatım yoksa kimse rahat olamaz anlayışındaydı ve bunun adı hasetti… Şeytan Âdem’e haset etti, rahatlığından etmek istedi… Haset nimetten etmenin adıydı…
Şeytan dengeleri sarsmalıydı, meleklerin kan dökecek, ifsad yapacak sözlerini pratiğe dökmeliydi, bunun yolu olmalıydı. Bunun yolu da dengeleri sarsmaktı… Hayatın dengelerini sarsmak… Aile dengesini sarsmak… Eşyanın dengesini sarsmak… Beden-ruh dengesini sarsmak… Bunun için denge yoluna oturmak gerekliydi… Denge yoluna girenleri döndürmeliydi… Ve bunun yolu belliydi, insanın ünsiyetini kullanıp nesiliğini ortaya çıkarmak ve onu beşer yapmak gerekliydi… Bunun için ilahi bilgiyi unutturmalıydı… Bilgiyi işlenmeye sokmamalıydı… Bilgiyi değiştirebilse değiştirebilmeliydi… Değilse bilginin amacını saptırmalıydı… Ne yapsa kardı…
Allah Âdem’e bir ağacı yasak etmişti. Âdem’e ‘Sen ve eşin sakın bu ağaca yaklaşmayın, değilse zalimlerden olursunuz’ demişti… Âdem’i tembihlemişti “Ey Âdem bu şeytan senin ve eşinin düşmanıdır, onu düşman edinin…” Bu sözler önemliydi, bir yasak ve bir tembihti. Âdem, bu yasağı unutmamalı ve düşmanına karşı uyanık olmalıydı. Allah şeytan için o apaçık bir düşman demişti… Âdem bu bilgiyi işlemeliydi, tembihi unutmamalıydı… Âdem, ilahi bilgiyle ünsiyet edip işleseydi, şeytana aldanmazdı. İlahi bilgiyi unutmasaydı şeytana aldanmazdı... İşte şeytan bunu başardı, bilgiyi işletmedi, hatırda bırakmadı ve Âdem yanıldı. Âdem rahatının sonunu getirdi… Âdem ilk ifsadını yaptı. Yasak ağaçtan yemekle; beden dengesini, ilahi bilgiyi unutmak ve işlememekle; ruh dengesini bozdu. Dengesizleşti…
Ta ki Allah, emrini, tembihini hatırlattı. Âdem de dengesini yakaladı, pişman oldu, döndü. Ama pişmanlığı onu rahatlığına, eski yaşamına geri döndürmedi… Âdem bu pişmanlığıyla “hata yaptığında dönmenin önemli olduğunu, hatada ısrarın felaket olduğunu” gösterdi… Âdem, yasak meyveye yaklaştığı için zalim olmuştu, çünkü bilgiyi yerine oturtmamıştı, çünkü bilgiyle ünsiyet etmemişti. Bilgiyi nesi etmişti…
Âdem şeytana karşı ilk yenilgisini ve ilk zaferini yaşadı… Âdem şaşkındı, pişmandı, perişandı ama umutsuz değildi, umudu yitirmemişti… Hatasını, başkasına yıkmadı şeytan gibi… Havva’ya yıkmadı, şeytana yıkmadı, hatayı kabullendi… Hatayı kabul etmek, erdemin kendisiydi… Âdem bize, ‘insan hata eder, ama hatada hata etmez, etmemeli’ mesajını verdi… Âdem, tevbeden sonra peygamber oldu. Ben hata ettim, yandım -bittim demedi, ilâhî yürüyüşüne devam etti… Geçmişle yıkılmadı, gelecekle tasalanmadı… Âdem’in peygamber olmasındaki mesaj önemli; ‘gelecek geçmişten daha güzel olabilir, hatadan sonra hayat daha güzelleşebilir…’ Önemli olan hatada yıkılmamak, hatada ısrar etmemek...
İşte hatada ısrar eden şeytan saptırıcı, hatada ısrar etmeyen insan ise elçi oldu… İşte hak ve batıl savaşı, ta ilk gün başladı ve hiç durmadı… Yenilgileri zaferler, zaferleri yenilgiler takip etti... Dengeliyken zafer, dengesizken yenilgi yaşandı ama umut ve azim hiç yıkılmadı. Yasak ağaç insana durması gereken bir yerinin olduğunu anlatır… Arzularının önüne ilâhî engel setinin çekilmesi gerektiğini anlatır…
Şeytan yasağı arzuyla deldi, Âdem de… Şeytanın arzusu; yeryüzüne egemen olmak, Âdem’in arzusu; sonsuz yaşamak… İkisi de arzularının önüne ilâhî seddi çekmediler ve yenildiler… Arzularına ‘dur!’ diyemeyenler günün birinde arzularının kurbanı olurlar… Şeytan arzularına arzular ekledi…. Âdem arzularına set çekti...
Neden yasak konuldu ki Âdem’e?... Neden tekliften önce yasak, emirden önce nehiy?... Neden tebşirden önce korkutma?... Neden dosttan önce düşman?... Çünkü yasak emirden önce anlaşılır, dikkate alınır, çünkü insanın korkuları emellerinden, beklentilerinden öncedir, kaybedeceklerini korumak kazanacakları için çalışmasından önce gelir, çünkü düşmanı tanımak dostları tanımaktır. Düşmanı bilmeyen dostu bilemez, kötüyü tanımayan iyiyi tanıyamaz. Onun için ilk insana önce yasak, önce korku, önce düşman belletildi... Sanki insana bir mesaj verildi: Başıboş değilsin duracağın yerler vardır...
Şeytan secde emrinde, Âdem ağaç yasağında yenildi… Biri emirde diğeri nehiyde yanıldı… Onun için değil mi cehennem yasaklarla çevrili, onun için değil mi insan yasaklara çok meyilli, yasak delmeye çok azimli… Allah bize bu ilk yasakla şunu öğretmiyor mu? Eğitim yasakla başlar, yasaklarınızı belirlerseniz doğrularınız o yasak duvarları arasında kalır. Bu gün anne babalar çocuklarının ilk dönemlerinde çocuklarına acaba neden yasak ile başlıyorlar ve İslam neden nehiy ile “La” ile başlıyor?... İlk önce yasaklar konur çünkü insanın arzuları başıboştur... Başta yasak koymayanlar sonradan emir veremezler… Yasak delinebilir ama yasaklar mutlaka belirlenmelidir. Yasağı delen Âdem cezalandırıldı, delinen her bir yasak cezalandırılmalı. Değilse yasak konmamalı.
Âdem’e yasaklanan ağaç neydi ki? ‘Bahçeden istediğini ye ama bu ağaca sakın yaklaşma…’ Bu kadar önemli olan ağaç acaba hangi ağaç türü?... ‘İkiniz ağaca yaklaşmayın’ diye emir veriyor Allah, Âdem’e ve Havva’ya...
Allah Âdem’in yanına hemen bir hayat arkadaşı verdi, yarım olan insan tamamlandı… Nasıl ki toprak suyla bütündür, nasıl ki gece gündüzle, sıcak soğukla bütündür, biri olunca diğerinin değeri anlaşılır. İşte kadın ve erkekte öyledir… İnsan kendiyle aynı özden olana ünsiyet duyar, yakınlık duyar işte Âdem’in yanında da Havva var…
Erkek kadınla ünsiyet edince kadın varlığının farkında, mutlu bir yaşamda olur. Ne zaman ki kadın nesi edilir, işte o zaman kadın kendini kaybeder, mutsuz olur. Çünkü erkek kadını ilgiyle işler, ilgiyi kesince de kadını kaybeder… İnsan alakadan ilgiden yaratıldı. Onun için ilgi bir ihtiyaçtır insanda… Kadın-erkek, çoluk-çocuk, yaşlı-genç herkeste… İlgi bilgiyle beslenmeli, dengede tutulmalı… Bilgisiz ve dengesiz ilgiden uzak durulmalı… Her şey ilgiyle başlar, bilgiyle yürür, dengeyle ayakta durur… Dengesini kaybeden her ilgi yok olmaya mahkûmdur…
İlgi sevginin yürüyüşüdür… Sevginin bittiği yerde ilgiye yer yoktur… Sevgi ilginin özüdür, sevgiyi ilgi besler, ilgiye bilgi yön çizer, saygı ilgiyi dengeler… İşte böyle bir ilgi hayata umut bahşeder, beşeri adam eder… İlgi sevgiden saparsa tutkuya esir olur… Tutku ilginin kurdudur, sevgiyi saptırmanın ilgiyi yozlaştırmanın adıdır…
Allah’ın yasakladığı o ağaca ikisi yaklaşmayacaktı… Şeytan onlara yaklaştı, onlara iyilik eder göründü, arzularını kullandı; melek olursunuz, ebed yaşarsınız diye yeminler etti… İkisi beraber yediler o ağaçtan, ağaçtan yer yemez avret yerleri görünüverdi onlara… Yapraklarla örtmeye çalıştılar, çünkü deldikleri yasağın farkına, şuuruna vardılar… İlahi bilgiyi işlemedikleri için unuttular... Şeytan ikisinin de ayaklarını birlikte kaydırmıştı, yani biri diğerini kaydırmamıştı… İkisine birlikte hitap ediliyor “Daha önce şeytana karşı uyarılmadınız mı? Yasak ağaç hatırlatılmadı mı?” Âdem ve Havva cevap verirler “Biz kendimize zulmettik, yani biz konumumuzun ve Rabbimizin emrinin gereğini yerine getiremedik...”
Af dilerler ama öyle bir hata yapmışlar ki asla eski yerlerinde kalamazlar, rahatlarından olacaklar, emeksiz yedikleri bahçeden kovulacaklar… O cennet vaat edilen cennet değil yeryüzünde bir cennet… Çünkü “vaat edilen cennet”; imtihan mekânı değil, imta’(faydalanma, yeme, içme, zevk, sefa) yeridir… Çünkü o cennet çıkışı olmayan, yasağı olmayan bir cennettir... Âdem’in ve eşinin çıkarıldıkları cennet ise yeryüzünde türlü meyvesi olan bir bahçedir ki zaten “cennet”, Türkçe de “bahçe” demektir...
Bu bahçe emeksiz kazancın yeridir… Emek verilmeyen her bir kazanç kolay harcanır, Âdem’in cenneti kolay harcadığı gibi… Âdem’in doyması mıydı acaba, onu, o yasak ağaca götüren şey? Çünkü doyanlar azarlar, toklar şımarırlar, çok şeyi elde edenler başka yerlerdeki az şeyleri de ele geçirmek isterler... Ucuza alınan ucuza satılır… Hazır bulunan malın, değeri az olur... Âdem de böyle mi davrandı acaba?
Âdem ve eşinin imtihan ağacı “cinsellik” olabilirdi… Ki öyle olmalıdır… Çünkü ayetler bunu gösteriyor… Değilse, neden aynı anda, ikisi aynı meyveden tatsın ve avret yerleri gözüksün… Allah, onlara, o rahatlık bahçesinde kalmanın bedelini, “cinsel ilişkiye girmemek” olarak belirlemişti. Bedel ödemeyenler bulundukları nimetlerden olurlar… Çünkü ilişki nesli getirir. Bahçe ise sadece Âdem ve eşi içindir… Âdem ve Havva doyunca gözleri avret yerlerine kaydı ve ilişkiye girdiler… İlişki bitince de farkına vardılar yanlışlarının… Çünkü şehvet denen ateş sönmüştü… Zina da öyle değil mi? Şehvet bitince pişmanlık başlar...
Neden cinsellik yasağı kondu? Âdem Hristiyanların dediği gibi zina mı etmişti, onun doğan çocukları kıyamet gününe kadar asli günahla mı dünyaya geliyorlar? Adem o günahı işlemeseydi orada kalır mıydı? Soruları sual edilir… Şu iyi bilinmeli ki Havva Âdem’in eşi idi… Ve kişiye helal olan eş nasıl ki “aybaşı hallerinde” eşine yasak ise Âdem’in eşine yaklaşmaması da o türden bir yasak olmalı… Âdem’in zina etmesi ve doğan çocukların asli günah ile dünyaya gelmesi yalanının hiçbir mesnedi yoktur…
Âdem o bahçeden zaten çıkacaktı ama bunun için işleyen bir takvim vardı… Âdem yasak ağaca yaklaşmakla oradan çıkma işini hızlandırmış oldu… Yeryüzüne yeni gönderilen ve ilk yaratılan insanın her şeyi olan bir yerde, bir bahçede ağırlanması ve uygun bir zamana kadar orada tutulmasından daha doğru ne olabilir ki… Yeni doğan çocuklarımıza biz babalar kendi imkânlarını sonuna kadar açmıyor muyuz? Evladımız kendine yeter duruma gelinceye kadar bu durumu sürdürmüyor muyuz? İşte Âdem’in bahçe de ağırlanması da öyle bir şey… “Âdem günah işlemeseydi cennette kalırdık” sözleri delilsiz ve mesnetsizdir…
İşte, insanın ilk sapması cinsellikte oldu... Cinsellik imtihanında kaybetti insan… Şehvetine yenildi… Âdem’in sapması Havva’da, Havva’nın sapması Âdem’de oldu ve bu sapma hep devam etti Âdem neslinde ve hiç durmadı… Şehvetlerini Gayri meşru tatmin edenler hep rahatlarından oldular… Âdem’in Havva’nın, Havva’nın da Âdem’in avret yerine yönelmesi insanın çocukluk döneminde çocuğun avret yerlerinin ne işe yaradığını merak etmesine, onu denemesine ve bu merakın giderilinceye kadar oraya ilginin devam etmesine delil değil mi?
İşte Âdem kıssası insanın kıssasıdır. İnsanın ilk günleri olduğu için, Âdem’in bahçeden kovuluncaya kadar geçen hayatı insanın çocukluk dönemine tekabül eder… Yani insanın evlilik öncesi dönemi Âdem’in bahçe hayatı, evlilik sonrası dönemi de Âdem’in bahçe sonrası hayatını karşılar... Allah, Âdem’in kıssasında biz tüm Müslümanlara şu mesajı vermiyor mu? “Vahiyden uzaklaşırsanız rahattan uzaklaşırsınız… Vahyi işler, onunla ünsiyet ederseniz şeytana yenik düşmezsiniz…”
Âdem’in cinsellik vurgusunda, Allah bize şunu da vermek istiyor; “çocuklarınızın cinselliğini örtbas etmeyin, işlevini anlatın ama devam eden ilâhî yasağa, zinaya asla yaklaşmamaları gerektiğini öğretin onlara. Takva libasını giydirin ve çocuklara şeytanı ve şeytanın iyi duyguları kullanarak saptırmaya çalışacağını öğretin... Aynı zamanda çocuklarınızı yasaklara boğmayın, serbest alanları yasak alanlarından çok olsun, değilse çocuk körelir, yasakları bir bir delerek kendine güvenini yitirir… Hataları cezalandırın ama affedici yanı olan bir anlayışa sahip olun... Yapılmış yanlışlara hayatlarını mahkûm etmeyin.”
Âdem- Havva saptılar ama azmadılar, yanlış yaptılar ama yanlışta kalmadılar, affedildiler ama günahlarına geri dönmediler… Allah’tan aldıkları kelimelerle tevbe ettiler, öz benliklerine döndüler, günahsız yollarına devam ettiler. Çünkü tevbe yola günahsız devam etmektir… Yerlerinden oldular ama kulluklarından olmadılar. Şeytansa hem bulunduğu yerden, konumdan hem de kulluğundan oldu... Âdem kıyamete kadar rahmeti hak etmişken şeytan kıyamet gününe kadar laneti hak etti… Günah insanı rahatından eder, hayat rahatını bozmasa kalp rahatını bozar. Şeytan Âdem’i saptırdı, hayat rahatından etti ama kalp rahatından etmedi... Çünkü Âdem affeden bir rabbe iman etmişti… Âdem- Havva ve şeytan bulundukları bahçeden çıkarıldılar, insan ve şeytan birbirlerine düşman olarak kovuldular…
Allah “Benden doğruya ulaştıran bir yol gelecek, ona uyana korku ve hüzün olmayacak, değilse korku ve hüzünden kurtulmayacak” dedi ve bu buyruk bu güne kadar devam etti…
Âdem’den sonra şeytan boş durmadı, yendi yenildi ama pes etmedi… Âdem’in çocuklarında ilk kanı akıttı... Kardeşe kardeşkanı akıttı… Kardeşlerden biri ilahi bilgiyi işlemediği için kan akıtmıştı, diğeri onun kanını akıtmak için elini bile uzatmamıştı…
İşte ilk ifsad Âdem’de, ilk kan çocuklarında başladı. Melekler doğru söyledi ama yine o bilmedikleri devredeydi. “Vahiy”… İlahi vahye uyanlar ifsad ve kandan uzaktı… Şeytanın düşmanlığını unutanlar yanacaktı… Şeytanın doğru yola oturduğunu, günahları süslediğini, iyi duyguları kullandığını unutanlar, kaybederler… Vahye uyanlar, korkmasınlar üzülmesinler…
Allah kullarına yeter…
10.10.2008
Diğer Yazıları
- TARİHİN SON SAYFASI
- DERT ETME İNSANLIK ÖLMEDİ DAHA
- NİFAK İTTİFAKA ENGELDİR
- BÜYÜK OYUNLAR VE MAŞALAR
- YUSUFİ KADERİN MAHKÛMLARI ÖZGÜR KALMALI
- İLK VAHİYİN NÜZUL KEYFİYETİ VE İLK MESAJLAR
- KADİR MISIROĞLU’NA CEVAPTIR
- MEALLERDE TEMEL ANLAMINDAN VE BAĞLAMINDAN KOPARILAN “ ELE’ “ KAVRAM ÜZERİNE
- TÜM PEYGAMBERLERİN ORTAK MESLEĞİ İNSAN YETİŞTİMEK
- CÜBBELİ AHMET’TEN HEZEYANLAR
- İNSAN PSİKOLOJİSİNİN İKİ İLACI İMAN VE TEVEKKÜL
- İMAM RABBANİ’NİN İSLAMA AYKIRI BAZI GÖRÜŞLERİ
- YUNUS EMRE VE İSLAMA UYMAYAN DÜŞÜNCELERİ
- SEVR MAĞARASININ BEKÇİLERİ
- HZ. PEYGAMBERİN TAİF YOLCULUĞUNUN KUR’AN’A ARZI
- HZ. PEYGAMBERİN “ÜÇ KONUMU”
- BİR TAKVA SINAVI: KURBAN
- SİYERİ KUR’AN BAĞLAMINDA OKUMAK
- CEVŞEN ÜZERİNE
- ÂLİMLER(!) DE ZULMEDER
- YERYÜZÜNDE İŞLENEN İLK GÜNAH: HASET
- BENCİLLİK HASTALIĞI
- İSLAMDA SUÇ VE CEZA DENGESİ
- İSLAMİ HAREKET ÜZERİNE
- KİTAPLI EŞEK
- MUSİBET KARŞISINDA KUR’ANİ TUTUM
- ŞEYTAN YİNE “ALLAHLA” ALDATTI
- KÜRESEL KUŞATMA BAŞLAYACAK
- KADİR MISIROĞLU KİM?
- İFTİRA BÜYÜK BİR ZULÜMDÜR
- FETÖ TERÖR ÖRGÜTÜ İHANETE DEVAM EDECEK
- FETÖ DARBESİNE KARŞI HALKIN VE HAKKIN DARBESİ
- VATANDAŞLIK SURİYELİLERİN DE HAKKI
- ZÜLKARNEYN’İN ÜÇ YOLCULUĞU-1
- ALİMLERE İFTİRA EDİLMEZ
- ZAFERE GİDEN YOL “KIL”DAN DEĞİL, KILIÇ VE KULLUKTAN GEÇER
- SORUNLU DİNDARLIK VE DİYANET’TEN BEKLEDİKLERİMİZ
- İHH VE CUMHURBAŞKANI TARTIŞMASI ÜZERİNE
- ŞEYTANIN İÇİNDEKİ ŞEYTAN: İSRAİL
- SONA BEŞ KALA SALDIRILARI
- ÖLÜM, AHİRET UYKUSUNA YATMAKTIR
- UYKULARI KAÇIRAN UYKU
- MUHARRİFLERE TEPKİ GÖSTERMENİN ÖDÜLÜ
- MARDİN’İN YENİ TERÖRÜ DEDAŞ MI?
- İKİ KAPILI DÜNYA
- BU AYDA NE YAPMALI
- ALPARSLAN KUYTUL KONFERANSLARI ÜZERİNE
- MEZHEP TAASSUBU VE MEZHEPLER SAVAŞI
- DİN TÜCCARLARI
- İHTİLAFLAR KARŞISINDA İSLAMİ TAVIR
- BİR MAKAM UĞRUNA
- BÜYÜ(SİHİR), SADECE GÖZ BOYAMADIR
- HZ. PEYGAMBERİN TEFSİRİ
- EY MÜSLÜMANLAR NEDİR BU HALİMİZ?
- DAVET BİR ÖMÜR SÜRMELİ
- HİÇBİR DERT ALLAH’IN RAHMETİNDEN BÜYÜK DEĞİLDİR
- Ölü bir zihinle Kuran’ı okuyanlara Yasin suresinin cevabı:
- Kork, Allah`tan Korkmayandan...
- Toplumların iflahı için Yeni Yusuflar yetiştirmek lazım
- 28 Şubat`ın Zilleti ve İSLAMIN İzzeti
- DEĞERLERİMİZ VE DEĞERİMİZ
- KISSALARI MESAJ MERKEZLİ OKUMAK
- “MEDED” VE “HİMMET” DİLEMEK HAKKINDA
- HAK VE BATIL SAVAŞI BİTMEYECEK
- EKMEK, KUR’AN ÇARPSIN
- PKK’NIN DERDİ KÜRDİSTAN DEĞİL KÜRKİSTAN’DIR
- İSRAİL DOST DEĞİL DÜŞMANDIR
- HDP`Lİ MARDİN BELEDİYELERİ HALKA HİZMETİ DURDURDU
- YÖK’E DAİR
- DERDİMİ SEVİYORUM
- ZAFER İMANLA GELİR
- EY KÜRTLER!
- GENÇLER! GÖREV BAŞINA
- AK PARTİ YİNE TEK BAŞINA İKTİDAR
- “OY” VERMEK GÜNAH DEĞİL, CİHATTIR
- DEMOKRATİK SİSTEMDE OY KULLANMANIN HÜKMÜ
- Aslında bu ülkeye huzurun gelmesi çok kolay… Nasıl mı?
- AK PARTİYE NEDEN KİN BESLİYORSUNUZ?
- HÜDA PAR SÖZ KONUSU OLUNCA DEVLET NEREDE?
- BU ÜLKEYE HUZUR NASIL GELİR?
- DÜŞMANA KARŞI TEK YÜREK OLMALIYIZ
- PARALELCİLER İNLERİNDEN ÇIKTI
- HÜDA PAR’I KUTLUYORUM
- PKK NEDEN ŞEHİRLERDE?
- PKK NEDEN SALDIRIYOR?
- PKK VE PROVAKATÖRLERE
- AK PARTİ HÜDA PAR İLE İTTİFAK YAPMALIDIR
- AKIL VE TAKVA SINIRI
- DEVLET-MİLLET KAPIŞMAMALI, KAYNAŞMALI
- TÜRKİYE BÜYÜMEMELİ, BÖLÜNMELİ OYUNU
- Barış Süreci, AK Parti ve Kürtler
- Ucuz Kahraman: Alparslan Kuytul
- HER GÜN YARIM SAAT KUR’AN’I OKU YA DA DİNLE
- DİLSİZ ŞEYTAN OLMAMAK İÇİN
- HUKUKU ÇÜRÜMÜŞ BİR ÜLKE: TÜRKİYE
- BU AHLAKSIZLIĞA SON VERİLMEZSE…
- KİŞİLİĞİN İNŞASI VE İMAN
- İSLAMCILAR HAKKINDA SİTEMKAR DAVRANANLARA
- İŞİD, BİZDEN UZAKTIR BİZ DE İŞİD’TEN UZAĞIZ
- HZ. YUSUF’UN ÜÇ GÖMLEĞİ
- RÜYA GİBİ BİR HAYAT YAŞAYAN ADAM: HZ. YUSUF
- YUSUFLARI YETİŞTİRMEYEN TOPLUM FELAH BULMAZ
- Nuh`un Gemisi Ve HDP
- SEÇİM SALONLARI KAMERAYLA TAKİP EDİLSİN
- BARIŞ ELÇİSİ(!) SELAHATTİN DEMİRTAŞ
- Aytaç Baran Cinayeti Ne Anlatıyor?
- Bu Seçimin galibi AK Partidir, Niye?
- Kirli Eller Doğuyu Kana Bulamanın Hesabı İçinde
- Oy Ticareti Cezasız mı Kalacak?
- PKK/HDP Doğu Halkının Celladı mı?
- Bir makam uğruna ya rab! Ne vicdanlar sönüyor, ne şerefler bitiyor!
- ÖRNEK BİR ŞAHSİYET
- 28 ŞUBAT ZİLLETİ VE İSLAMIN İZZETİ
- ÇALIŞAN KAZANIR, YATAN KAYBEDER
- BİR MAĞDURİYET İLGİLİLERİN DİKKATİNE!
- Medyada İslam Düşmanlığı ve Batı Uşaklığı
- MÜSLÜMANLARA YIKILMAK İSTENEN SALDIRI BATI KALLEŞLİĞİDİR
- PKK HİZBULLAH’A DEĞİL İSLAMA DÜŞMAN
- VAHDET GAZETESİNDE TEFRİKA DİLİ
- DUA BİLİNCİNE SAHİP OLMAK
- SÖZÜN DEĞERİ VE SUSMANIN YERİ
- OSMANLICA ZORUNLU DERS OLMASIN
- İRADE, SALÂT VE ŞEHVET
- İSLAMIN SARAYA BAKIŞI VE HZ. SÜLEYMAN’IN SARAY HAYATI
- ÇANKAYA DÖNEMİNİ KAPATAN CUMHURBAŞKANLIĞI SARAYI
- DERT SAHİBİ OLMALI
- MEZHEP TAASSUBU VE MEZHEPLER SAVAŞI
- KUR’AN’IN SON ÜÇ EMRİ: KUL(SÖYLE)
- İNSANLIĞIN KURTULUŞ FORMÜLÜ: KUR’AN
- BU KADARI DA FAZLA
- ADNAN OKTAR GERÇEĞİ
- MODERN DÜNYADA MUTLULUK ARAYIŞI
- YUSUF SURESİNDEN HAYAT DERSLERİ
- BİR İSLAM TAHRİFÇİSİ: CEMALNUR SARGUT
- İSRAİL NE YAPMAYA ÇALIŞIYOR
- LİDERİ YAŞATAN DAVADIR
- İSMAİLİ TESLİMİYET, İBRAHİMİ CESARET
- DİYANET NEDEN SESSİZ?
- AKIL VE TAKVA SINIRI
- KEDİCİK CİNNETİ
- Mahkemelerle Susturamazsınız
- ALTAN TAN’IN VİCDANI KONUŞTU
- ABD, ESED VE İŞİD`İ BİTİRMEZ
- DEMİRTAŞ KONUŞTUKÇA BATIYOR
- AMAÇ KOBANİ DEĞİL İÇ SAVAŞ BAŞLATMAK
- Pamuk Eller Cepte, Hakiki Din Tatilde
- Böyle Kur`an Meali Olmaz Olsun
- Yıkık Duvarın Altındaki Hazineyi Korumak İsteyenlere…
- İlahiyatlara Uzanan Paralel El
- YALANCI PEYGAMBER MARDİN SOKAKLARINDA
- Kızıltepe "Ferhan Türk" Döneminde Hizmet Gördü
- ÜMMET COĞRAFYASI VE KÜRTLER-3
- ÜMMET COĞRAFYASI VE KÜRTLER -2
- BAŞBAKANLIĞA DAVUTOĞLU YAKIŞIR
- KAÇAK ELEKTRİK SEÇİM DÖNEMİNDE MUBAH MI?
- ÜMMET COĞRAFYASI VE KÜRTLER - 1
- BİR KERE ÖLÜR İNSAN
- ZAFER VE FİTNE
- OY KULLANMAK GÜNAH DEĞİL CİHATTIR
- İKİ BEDDUACI VE BİR PALAVRACI
- BUNLAR ÇATI
- ÇEKİN ELİNİZİ BU DİNİN ÜSTÜNDEN
- DÜZELTİ, ÖZÜR VE TEŞEKKÜR
- “TURHAN YEŞİLÇİÇEK” ABİME İTHAFEN
- HAKKINI VEREMEDİĞİNİZ KOLTUĞU BIRAKIN
- ERDOĞAN BİR MİLATTIR
- ERDOĞAN MARDİN’E Mİ GELİYOR?
- TARİH DÖNEKLERİ AFFETMEZ
- YETER ARTIK, KALK!
- BAYRAM VE MÜSLÜMANLAR
- PARALEL EŞKİYALAR
- ADNAN OKTAR KİM?
- PARALEL YAPILANMANIN AHLAK ÇIKMAZI
- PARALELCİ YAZARLAR NE YAZARLAR
- FİLİSTİNİ SAVUNAN YALNIZ ADAM ERDOĞAN
- ALLAH, İSRAİL’DEN İNTİKAM ALMAMIZI İSTİYOR
- PEYGAMBERİMİZİN “ÜSTÜNLÜĞÜ” MESELESİ - 1
- AK PARTİDE “GENEL BAŞKAN” KİM OLMALI
- KUR’AN’DA HZ. MUSA’NIN ÜÇ DÖNEMİ
- DİYARBAKIR’DAN AMERİKA’YA MESAJ
- DİLENMEK VE DİLENCİYE YARDIM ETMEK SUÇTUR
- İŞİD’LE CEPHELER ÇOĞALIYOR, HEDEFLER SAPTIRILIYOR
- ADALET, SADECE ERGENEKON VE KCK İÇİN Mİ?
- TEBBET YEDÂ İSRAİL
- ÇATI ADAYININ FİLİSTİN TARAFSIZLIĞI
- KUR’AN’I TAHRİF EDEN BİR MEAL
- KALEMİN KIRILSIN! DİLİN TUTULSUN!
- İMANIN GENÇLEŞMESİ
- İŞİD’İN HİLAFETİ SEFİHLİKTİR
- DERDİMİ SEVİYORUM
- "Dedaş! Allah Belanı Versin"
- MODERNİTEYE İSYANIMDIR
- BİZ BUGÜNLERE KOLAY GELMEDİK
- EKMELEDDİN İHSANOĞLU’NUN ŞER CEPHESİ İLE İTTİFAKI
- HAKKA BATILI BULAYAN EKRAN VAİZLERİ
- HAKKA BATILI BULAYAN EKRAN VAİZLERİ
- TELEVİZYONUNUZ ORUÇ TUTUYOR MU?
- BİR GENÇLİK YETİŞİYOR
- ORTALIK YALAKALARINA DİKKAT!
- ALİ ŞEN’DEN CENAZE MASALI
- SOMA’YA ÖLÜM YAĞDI
- “DEMOKRATİK İSLAM” KONGRESİNE DAİR
- İYİLİK YOLUNDA YAŞAMAK
- OY SATMAK VE SATIN ALMAK
- YENİLGİYE DOYMUYORLAR
- ARTIK ARINMA ZAMANI
- ALİ BULAÇ
- HALKIN İRADESİNE SAYGINIZ OLSUN
- HALKIN YATAK ODALARINDA GECELEYEN CEMAAT
- PARALEL İFTİRALAR VE NİFAK
- ŞER CEPHESİ
- ERDOĞAN’IN SUÇU NEYDİ?
- HURAFECİ VAİZ: FETHULLAH GÜLEN
- Gördün mü?
- KİRALIK VE KARANLIK KALEM: AHMET HAKAN
- Evet Erdoğan
- Cemaat değil "Gönüllüler Hareketi"(!)
- EBU LEHEB ÇOK KÖTÜ BİRİ DEĞİLDİ(!)
- İNSAN “ASLİ GÜNAHLA” MI DÜNYAYA GELİR
- VATANIN BİR KARIŞ TOPRAĞI CENNETLERE BEDEL Mİ?
- SİYASİ HESAPLAR VE KİRLİ İTTİFAKLAR
- SES KAYDI MUHABBETİ
- HÜLYALARINIZI CENNETİ DÜŞLEMEKLE KİRLETMEYİN(!)
- FETHULLAH GÜLENİN ECEVİT SEVGİSİ
- Sevginin Kanunu
- BİR SÜREÇ DEĞERLENDİRMESİ
- DERTLİYİZ, DİRENMELİYİZ ÇÜNKÜ;
- FİTNE DİZİSİ
- BİR KARUNLAŞMA HİKÂYESİ
- GÜNAH ÇETESİ
- KAOS HAVARİLERİ
- ÜMMETİN UMUDU, GÜVENİ VE SON KALESİ
- YALNIZLIĞIN HÜZNÜ
- BATAKLIKTA ÇIRPINANLAR DAHA DA BATAR
- SİYASET BATAKLIĞINDA GÜL YEŞERDİ
- VE HOŞGÖRÜ BEDDUA İLE SON BULDU
- “YEŞİL ERGENEKON” VE DERİN İLİŞKİLER
- FETHULLAH GÜLEN YAPILANMASI VE OPERASYON HİZMETİ(!)
- SENDE “VEFA” NE ARAR
- SİYASET Mİ, FİTNEYİ ALEVLENDİRMEK Mİ?
- DERSHANELER “FÜRUAT” DEĞİL Mİ?
- DİKKAT! “CEMAAT” VAR
- DERSHANELER KONUSUNDA BİR ANI, BİR UYARI
- DERSHANE BAHANE
- İSLAM KİMSENİN TEKELİNDE DEĞİLDİR
- İMANIN İKTİDARA YÜRÜYÜŞÜ: HİCRET
- “TEFSİR” ADI ALTINDA YAPILAN “TAHRİF”
- BİR ANI, BİR UYARI
- HAYATIN ÖBÜR YÜZÜ
- KİŞİLİĞİN İNŞASI VE İMAN
- ŞEYTANLAŞMANIN HİKÂYESİ
- VARLIĞIMIZIN TEMEL AMACI
- SAHİPSİZLERİ SAHİPLENMEK
- PAMUK ELLER CEPTE, HAKİKİ DİN TATİLDE
- DİNİ BİLİNCİ ZEHİRLEMEK
- SUÇ BATAKLIĞINI KURUTUN
- BİR KIYAMET VE AHİRET PORTRESİ
- KUR’AN’IN RUHU İLE CAN BULMAK
- KUR’AN “DEVA” DEĞİL “ŞİFA”DIR
- KUR’AN’DA “ CEHALET ” KAVRAMI
- HZ. NUH’UN DAVASI VE BEDDUASI
- TEVHİD VE ŞİRK
- KUR’AN YORUMU VE HEVA
- KURBAN, HABİLİ YÂD ETMEKTİR
- İBRAHİMİ CESARET VE FEDAKÂRLIK
- KUR’AN KISSALARI VE TARİH BİLİNCİ
- NAMAZ VE SELAM
- VİZYON MAHKÛMİYETİ
- “YÖK” YİNE “YOK”
- MİLLİ EĞİTİM’DE “DİN DERSLERİ” ÇIKMAZI
- İMAN, İNSANLIĞIN GARANTİSİDİR
- MÜSLÜMANLARIN İLKİ OLMAK
- “BEN” ZİNDANI VE KENDİNİ AŞMAK
- ÇAĞA ÇIĞ DÜŞTÜ
- HAYATTAKİ DURUŞUMUZ VE İSTİKBALİ KIBLE
- KUR’AN’DA KARŞILAŞTIRMALI PEYGAMBERLER TARİHİ
- MODERN EĞİTİM SİSTEMİNDE “ALLAH” SORUNU
- FİRAVUNİ MANTALİTE VE ASA
- VAHİY VE MAL TERBİYESİ
- BİR MAKAM UĞRUNA
- DİN TÜCCARLARI
- KADERİ ANLAMAK ÜZERİNE
- BAYRAMLARI KUTLAMAK
- KADER, SİHİR VE GÖZ DEĞMESİ
- SORUMLULUK AHLAKI
- MENFAATE İMAN VE MÜNAFIKLAR
- SÜKÛT EDEN SÜKÛN BULUR
- DİNDEN ÇIKMANIN CEZASI ÖLÜM DEĞİLDİR
- KARGA, UTANDIRDI İNSANI
- DİRİLİŞ VE DİRENİŞ KİTABI: KUR’AN
- KÂİNATIN İNSANA ÇAĞRISI
- YIKIK DUVARLAR
- KUR’AN’IN HİTAP SEVİYESİ, MUHATAP SEVİYESİDİR
- ÖLDÜRÜN FİRAVUNLAR, DOĞUN MUSALAR DOĞUN
- BİR VALİ DÜŞLÜYORUM
- “KUŞ BEYİNLİ” Mİ DEDİNİZ?
- KARINCA DERSİ
- BİR GENÇLİK YETİŞİYOR
- MUSA’NIN DİLİ
- EŞEKLEŞME MANTIĞI
- SEVGİNİN KANUNU
- KAN DÖKÜCÜLÜK VE FESAT
- SOSYAL PAYLAŞIM SİTELERİ VE “YE’CÜC-ME’CÜC” AKINI
- EY MISIR!
- RUH KİRLİLİĞİ
- OYUN İÇİNDE OYUN
- FİRAVUN TEKRAR DİRİLDİ
- SURİYE MESELESİ VE ŞİA OYUNU
- ARTIK YETER
- NEDEN KUR’AN’I ANLAYAMIYORUZ?
- KUR’AN’A SAYGI
- PEYGAMBERİMİZİ BİZDEN UZAKLAŞTIRDILAR
- ESMA’İ- HÜSNA
- BİR AYET OKUDUM
- KÖLE RUHLAR
- İSLAMLA HAYAT BULMAK
- Duy sesimi!
- YARATAN BİLMEZ Mİ?
- HER ZORLUKTA BİR KOLAYLIK VAR
- İSLAM, İNSANI YAŞATMAKTIR
- KESMEYİN ALLAH’IN DEVESİNİ
- İSLAM VE ÇAĞDAŞ AİLE
- BİR BİLİNÇ İNŞASI
- BİR İMAN YÜRÜYÜŞÜ
- HER İNSAN BİR AYETTİR
- PAYLAŞ
- Tweetle
- İzlenme : 3971
YORUM EKLE
Misafir olarak yorum yapıyorsunuz. Üye Girişi yapın veya Kayıt olun.
ÇOK OKUNANLAR
Haber bulunamadı
YAZARLAR
