YAZMAK ANIMSAMAKTIR

Kitap Nisan 2018’de, Ankara’da, Ürün Yayınları arasında basılmış.

İnanç’ı, Toplum Yayınları’nı yönettiği 1960’lı yıllardan bu yana tanırım. İlk şiir kitabım Prangalar’ı o yayınladı. “Dersim” adlı ikinci şiir kitabımı da.

Remzi, 1950’li yıllarda Diyarbakır’da liseyi bitirdikten sonra, yüksek öğrenim için geldiği Ankara’dan bir daha ayrılmadı. Üniversite öğrenciliği, yazarlık –bir öykü yazarı olarak edebiyat dünyasına girdi- yayıncılık ve kitapevi yönetimi… Bu altmışı aşkın yıl boyunca edebiyat ve sanat dünyasından pek çok kişiyle tanıştı, pek çok dost edindi, bu insanlara dair zaman zaman yazdı. Bu yazıların bir bölümü “Gün Gördüm Yüzler Gördüm” adıyla 1998 yılında Papirüs Yayınları arasında kitap olarak basıldı.

Son eseri, “Yazmak Anımsamaktır” da işte bu uzun zaman boyunca ve bunca geniş ilişkiler ağı içinde tanıştığı, ilginç öykülerine tanık olduğu bu insanlara dair: Şairler, yazarlar, yayıncılar, kitapçılar, tiyatro sanatçıları, kimi zaman onların yakınları…

Ben yurt dışında iken Remzi ile bir kez, 1985 yılında Stokholm’da görüşmüştük. Dönüşümde de yollarımız kesişti. İşin ilginci onu sesinden tanıdım; çünkü yıllar insan yüzlerini çok değiştiriyor, ama ses pek değişmiyor. Şimdi benim bürom, onun da evi Ankara Kızılay’da, aynı sokakta (Sağlık Sokak). Zaman zaman birbirimize uğrarız. Evinin salonu yine bir kitapevi gibi kitaplarla, dergilerle tıkış tıkış. Masasının üzerinde çay bardağı koyacak boş yer bulmak bile zor. Hep araştırıyor, yazıyor, edebiyatçıların toplantılarını, anma günlerini kaçırmıyor.

Dostum, arkadaşım Remzi’nin yaşı 80’i aşıyor. O benden bir-iki yaş daha büyük. Yayıncılığı bırakalı ve kitapevi işine son vereli epeyce zaman olmuş. Ama hâlâ dinç, hâlâ koşturuyor ve üretiyor. Bizim kuşağın, hep güzel günlerin özlemiyle dolu; özgür, adil, barışçı bir toplum özleyen insanlarından biri. Nice yıllar sonra bugün de onu bu şekilde görmek hoşuma gidiyor.

Son kitabında kendilerinden söz ettiği insanların bazılarını ben de yüz yüze, çoğunu ise gıyaben tanıyorum. Konular ilginç. Remzi’nin dili ise tatlı, sürükleyici. Bu nedenle Son dönemde severek, zevk alarak okuduğum az sayıda kitaplardan biri. Henüz bitirmedim, çünkü bu tür kitaplar bir roman gibi hızla okunup bir kenara konmaz. Sindire sindire okumalı.

Ömrünün 80’li yıllarında da bize böylesine güzel ürünler sunan dostum Remzi’yi kutluyorum. Evet, “Yazmak Anımsamak”tır. Yazmak yaşatmak ve yaşamaktır.

3 Temmuz 2018