Tuttuğum hiçbir oruç bana bu kadar hafif gelmemişti, neden mi?

Ankara Yüksel caddesinde günlerdir açlık grevi yapan Nuriye Gülmen ve Semih Özakça`ya destek olmak için Kadıköy Kalkedon meydanında  barış imzası veren akademisyenlerin başlattığı bir günlük açlık grevi eylemine geçtiğimiz günlerde ben de destek verdim.  Bu eylemi duyunca akademisyen olmadığım halde ben de bir gün katılımcı olmak istediğimi ilettim. 65. gündü. Arkadaşlarımız  sağolsun kabul ettiler. Açlık grevine başlayabilmek için bile dayak, hakaret yemeyi, yerlerde sürünmeyi göze alan, OHAL`in kaldırılması, KHK`ların iptal edilmesini haykıran bu sese destek vermek hepimizin boynunun borcuydu.

1 günlük açlık grevini ben oruç tutarak geçirdim. Tuttuğum hiçbir oruç bana bu kadar hafif gelmemişti, neden mi? 65 gündür insanlık onuruna sahip çıkmak için temel insani ihtiyaçları dışında aç kalan bu insanlara uzaktan ve bir günlük de olsa moral destek vermek, bana açlığımı unutturdu. Yakından ve uzaktan desteğe gelen sanal alemden tanıştığımız KHK lı arkadaşlarımız gün boyu yanımızdaydı, onlar da bana açlığımı unutturanlardandı. KHK lı olmadığı halde destek için yanımızda olan tüm gönüldaşlarımız da büyük destek oldular, hepsinin varlığıyla çok değerli bir dayanışma sergiledik. Günün sonunda 2 saat süren ve yoğun bir insan trafiğinin olduğu yerde geçenlerin de durup dinlediği ve katıldığı bir konuşma forumu düzenledik. 

Gün boyu yerli ve yabancı medya mensupları da bizi yalnız bırakmadı. Gerek benden gerekse de akademisyen arkadaşlarımızdan görüş alan gazete, dergi ve TV mensupları sesimizin daha geniş kitlelere ulaşmasını sağlıyordu. Canlı yayına katılarak aktif bir şekilde görüşlerimizi herkese duyurduk. Sosyal medyadan gelen destek mesajları da hepimize güç ve destek oluyordu.