ÖĞRENCİLERİN ÇOĞU, SINAVLARDA NİYE İSTEDİĞİ HEDEFE ULAŞMAZ.

E-Posta Gönder

Sınavlar, hayatımıza yön veren, şekillendiren, olmazsa olmaz haline gelen, vazgeçilmez bir olgu. Sınavlarda başarılı olmadan bir yere gelmek, önemli bir meslek edinmek neredeyse imkansız.
Sınavların bu kadar belirleyici olduğu ve hayatımızın her kademesinde etkili başka devlet var mı bilmiyorum. Ülkemizde sınavların sayısını ve çeşidini saymak mümkün değil.
Sınavlar, ülkemizde bu kadar etkili ve belirleyici olduğu için öğrencilerin sınavlarda başarılı olma dışında başka  seçenekleri yok.
Öğrencilerin sınavlarda başarılı olmasına engel  olan, sınavlarda yaptığı  hataları bilmesi başarı yolunda çok önemli adımdır.
Her bir sınav öğrenci için bir macera, bir heyecandır.
Öğrenciler için her bir sınav amaç ve hedeflerine ulaşma yoludur.
Öğrencilerin geneli sınavlardan önce kendine bir hedef koyar, kendince bazı tahminler yapar, , hedefleri kendince ulaşılabilir hedeflerdir.
Masa başında, oturduğu sırada, kağıt üzerinde ders ders kaç net çıkarabileceğine kadar karalama yapar, gidebileceği okulları tahmin eder ve yazar; arkadaşları ile konuştuğu zamanda temennilerini sıralar.Bazen arkadaşları ile bu konuda tartışmalara bile girer;hayallerine halel getirecek söylem ve tavırlara sert tepkiler de gösterir. Aileler de beklenti içine girer; ancak öğrencilerin kendilerine hedef koyması veya ailelerin beklenti içine girmesi demek başarı olacak anlamına gelmez. Öğrencilerin hedeflerine ulaşması uzun ve meşakkatli bir yolculuğun sonunda gerçekleşebilir. Bu yolculukta yapılacak her bir hata öğrencinin hedefinden uzaklaşması demektir. İlginç olan öğrencilerin bu süreçte yaptıkları hataların, doğru bildiği pek çok yöntemin aslında yanlış olduğunun farkında değildir.

Öğrenciler ilk hatayı öğrenmenin birinci aşaması olan dersi derste öğrenmede yapar,öğretmeni bir süre dinler ondan sonra bir yerlere dalar dersten kopar, derse kendini yeniden motive etmek için bir çabası olmaz,dersi anlamaz öğretmene soru sormaz, öğretmenden anlamadığı yerleri tekrarlatmaz,öğretmen anladınız mı sorusuna da olumlu yanıt verir, bu noktada öğrencinin söz alma konusunda çekinceleri olur, cesareti olmaz, bir soru sorduğunda ya da tekrar istediğinde arkadaşları nezdinde düşeceği durumu düşünür,sınıfta hakir görülmeyi, kendine olumsuz yakıştırmaların yapılacağını düşünerek dersi derste öğrenmeyi bırakır, ben sonra öğrenirim diye konuları erteler, her geçen gün bu durumu tekrarlatır. Tek başına yaptığı çalışma da öğrenmesi için yeterli olmaz ve konular her geçen gün birikir içinden çıkılmaz bir hal alır. Bu durumda öğrenciye yardımcı olacak birileri gerekir özellikle de sayısal  dersleri yardım almadan başarması çok zordur ama yardım almaya gelince de gururu buna engel olur. Netice itibari ile başarısızlık kaçınılmazdır.

Öğrenciler ikinci hatayı ders çalışma programını uygulamada yapar.Öğrenci eline yine kağıt kalemi alır büyük bir iştahla bir çalışma programı hazırlar. Kimisi programı öğretmenleri , arkadaşları ile birlikte bir yapmayı tercih eder. Aslında çoğu ders programını duygularını bastırma  aracı olarak kullanır.Öğrenciler program oluşturmakla büyük bir iş becermenin heyecanını yaşar. Öğrenciye göre program yapma sorunların çözümü konusunda atılacak önemli bir adımdır. Başlangıçta hevesle programa sadık kalır, çalışmaya başlar. Bir iki gün sonra çalışmadan sıkılır. Sınavlarda sorumlu olduğu tüm dersleri çalışmaya dahil eden öğrenciler, bir süre sonra derslerden fire vermeye başlar. Sevmediği veya başaramadığı dersleri arka plana atar.Sevdiği anladığı, derslerle kendini tatmin etmeye çalışır. Sevmediği, başaramadığı  dersler öğrenci için kabusa dönüşür. Bir yandan çalışan öğrenci diğer tarafta içten içe kendini  harap eder, moral bozukluğu yaşar deneme sınavlarında gerçek sınavlarda strese girer heyecanlanır bu olumsuzluklar başarısını etkiler.

Öğrencilerin yaptığı hatalardan biri de öz güven ile ilgili yanlış algılarıdır.Kimi öğrenciler öz güveni yakalayamama derdinde iken kimisi de öz güveni ukalalık düzeyine getirip, öğrencide kibri  arttıran bir kavrama dönüştürerek kullanmaktadırlar. Öğrencilerin bir kısmı  güven konusunda büyük sıkıntı yaşarken öğrencilerin bir kısmında da aşırı güvenden dolayı kendisine zarar vermektedir.
Öz güven sorunu yaşayan öğrencilerin problemi çoğu kez bilgi eksikliğinden kaynaklanmaktadır. Çalışarak kazanılan her bilgi öğrencinin kendine olan güvenini arttırmaktadır.Öğrencilerdeki korku ve stresin ana kaynağının öz güven eksikliği olduğunun çoğu öğrenci farkında değildir.
Aşırı öz güveni olan öğrencilerin bir kısmına da tembellik egemen olmaktadır. Her şeyi biliyorum havası ile çalışma istikrarını bozup, çalışmayı bırakan öğrenciler sınavlarda büyük şoka uğramaktadırlar. Bu tür öğrencilerdeki bilgiçlik taslama ve kendini üstün görme anlayışları sahip oldukları bilgileri de alıp götürmektedir öğrenci bunun farkına bile varmaz.
Öğrencilerin yaşadığı duygusal problemler de öğrencilerin başarısını etkilemektedir. Öğrenciler ergenlik dönemine girmelerinden sonra duygu patlaması yaşarlar.Duygusal  anlamda sıkıntılarla boğuşan öğrenciler, sorunlarının üstesinden çıkamaz,  sorunlarını çözemezler; moral çöküntüsü yaşarlar. Bu noktada bir yardımcıya ihtiyaç duyarlar ama yardımcılar teselli etmeye çalışma dışında bir şey yapmazlar.Öğrencilerin kafasında oluşan sorunlarla nasıl mücadele edecekleri ile ilgili fikir üretmezler, sorunlarına ortak olmazlar, sorunu değerlendirip en doğrusunu bulmaya çalışmazlar,en çok kullanılan cümleleri de “bir şey olmaz”,”önemli değil”,”idare et” gibi sözlerdir.
Bu sözler, öğrencinin problemlerini çözmekten uzak olduğu için moral çöküntüsü devam eder.
Öğrenci kafasındaki problemi çözmeden kendini derslere veremez. Problemin çözümü konusunda nasıl bir yöntemin izleneceğinin bilinmemesi öğrencinin başarısını olumsuz yönde etkilemektedir.
Velilerin öğrenciler üzerindeki baskıları, velilerin yanlış tutumları,başkaları ile kıyaslamaları, yüksek beklentileri de öğrenci başarısını olumsuz yönde etkilemektedir.

Galiba ömrümüz sınavlara hazırlanmayla geçecek. Gerçi hayatın kendisi sınav, sınava hazırlanma dışında ne yapabiliriz ki....