FİTNE DEĞİRMENİNE SU TAŞIMAK

E-Posta Gönder

İtidal çağrısı yapanların bile taraflarca dışlanıp öbür tarafın adamı diye lanse edilmeye çalışıldığı dönemlerden geçiyoruz. İç meselelerde de böyle dış meselelerde de. Gerçi, “Böyle olmayan bir dönem mi var?” Diyeceksiniz ama günümüzde bu durum daha da alevlendi. Bunda sosyal medyanın büyük bir etkisi var.

İslam âlemi için en büyük tehlike mezhep çatışmasıdır. Diğer anlaşmazlık ve çatışmalar yerel kalmaya mahkûmdur. Çevreye zararları olsa bile cüz’i ve telafi edilebilir zararlardır. Oysa mezhep çatışması alevlendi mi İslam âleminin tamamını içine alır.

Aslında çatışmaların temelinde en etkin faktör ulusal çıkarlardır. Bazıları açısından ulusal mevcut ulusal çıkarları koruma bazıları açısından ise mevcut çıkar alanlarını genişletme peşinde. Mezhepler, bu söylediğimiz iki hedef için halk yığınlarının manipüle etmesi için araç olarak kullanılıyor. Sünnilik de böyle, Şiîlik de.

Daha yakın zamana kadar dindarım diyenlerin çoğu, İslam âlemi için en büyük tehlikenin mezhep çatışması olduğunun altını çizenlerin bile önemli bir kesimi işler kızışınca mezhepçilik yapmaya başladı. Mezhepler mi değişti, hayır mezheplerde bir değişiklik olmadı. Değişen ulusal çıkarlardır. Taraf tutmada en etkili faktör budur.

Düşünüyorum da şu Sünnicilik yapanlar Şiî bir ortamda yetişmiş olsalardı iflah olmaz bir Şiî olurlardı. Aynı şekilde Şiîcilik yapanlar Sünni bir ortamda doğmuş olsalardı iflah olmaz bir Sünni olurlardı.

Belirtmek gerekir ki bu mezheplerin kurucusu durumunda olanlar bu mezhep bağnazı veya mezhepleri başka endişelerle araç kullananlar kadar mezhepçilik yapmıyordu.

Hasan-i Basri’nin ders halkasından ayrılan ve bu ayrılışından sonra Mutezili mezhebin kurucusu olarak kabul edilen Vasıl b. Ata Hasan-i Basri’nin ders halkasının devam ettiği mescitte ders halkasını oluşturmuştur ve iki ders halkası aynı mescitte devam etmiştir. Geçmişte mezhep çatışması hiç olmadı demiyorum ama günümüzde mezhep çatışması kışkırtıcılığı günümüzde olduğu kadar olmamıştı.