Alî Şerîatî’nin Diliyle Newroz

Sizi Rahatsız Etmeye Geldim20.03.2013 20:30

Newroz’un uzun yüzyıllar boyunca dünyadaki bütün bayramlara karşı iftihar etmesinin nedeni, yapay bir toplumsal sözleşme veya dayatılmış siyasi bir bayram olmayışıdır. Newroz dünyanın bayramıdır; yerin, göğün ve güneşin sevinç günüdür; çiçek açmaların coşkusu yeni doğuşların heyecanıdır, her başlangıcın heyecanıyla dolup taşmaktadır.

Newroz, insanların elinden tutarak onları, tavan ve evlerin yüksek duvarları arasından tabiatın özgür ve uçsuz bucaksız eteklerine götürür. Baharla ısınan, güneşle aydınlanan, yaratılış ve yaratış heyecanıyla titreyen, rüzgârın ve yağmurun sanatıyla güzelleşen, tomurcuklarla, filizlerle, yeşilliklerle, yağmur kokusu, yarpuz kokusu ve toprak kokusuyla kokan, yağmurun ıslattığı tertemiz dalların süslediği tabiatın…

Newroz, büyük bir hatıranın yenilenişidir: İnsanın tabiatla akrabalığının hatırasının. Her yıl kendi yapay, sahte ve karmaşık işleriyle oyalanarak annesini unutan bu unutkan çocuk, Newroz’un heyecanlı hatırlatmalarıyla onun kucağına yeniden dönüp bu geri dönüşü ve yeniden görüşmeyi onunla birlikte kutlar. Çocuk kendisini yeniden annesinin kucağında bulur, çocuğunun yanındayken sevinçten annenin yüzünde çiçekler açar, özlem gözyaşları yağar, sevinç çığlıkları atar, gençleşir, yeniden hayat bulur. Yusuf’un yüzünü görerek gözleri açılır, uyanır…
…

Ali Şeriati -Hubut(Kevir) kitabından